Vermijdend en restrictief eetgedrag

ARFID hangt niet samen met lichaamsbeeld, maar met een aversie tegen bepaald voedsel

Mensen die lijden aan ARFID (Avoidant/Restrictive Food Intake Disorder) ofwel een vermijdende/restrictieve voedselinnamestoornis, eten zeer selectief en/of te weinig gevarieerd. Er is echter geen sprake van een verstoord lichaamsbeeld of angst om aan te komen, de fixatie richt zich puur op het voedsel zelf. Aan dit verstoorde eetgedrag ligt een extreme gevoeligheid voor bepaalde voedselkenmerken ten grondslag, zoals uiterlijk, samenstelling, kleur, geur, smaak, of temperatuur. Dit gedrag word ook wel zeer selectief of kieskeurig eten genoemd, of we spreken van een voedselaversie of een voedselfobie. ARFID heeft ingrijpende gevolgen voor de lichamelijke en psychosociale gezondheid.

Lichamelijke gevolgen

De lichamelijke gevolgen van ARFID zijn in veel gevallen vergelijkbaar met die van Anorexia Nervosa; deze eetstoornis kan leiden tot ondergewicht, een groeiachterstand of tekorten aan bepaalde voedingsstoffen. Toch kunnen patiënten ook een normaal gewicht of zelfs overgewicht hebben, bijvoorbeeld als zij heel selectief maaltijden eten met veel kilocalorieën, zoals gefrituurd eten.

Psychische en sociale gevolgen

Het vermijden of beperken van voedsel kan gebaseerd zijn op een geconditioneerde, negatieve respons op traumatische ervaringen uit het verleden, zoals verstikking, een onderzoek in het ziekenhuis (oesofagoscopie) of herhaaldelijke braken. Ook desinteresse in eten of een gebrek aan plezier in eten komen voor. Door deze eetstoornis kunnen patiënten niet gewoon deelnemen aan sociale activiteiten zoals een etentje, waardoor ze in isolement kunnen raken of somber worden.