Hartkloppingen, vermoeidheid, duizeligheid, haaruitval en uitblijvende menstruaties. Het zijn allemaal fysieke klachten die kunnen samenhangen met een eetstoornis. Selma Büyükçetin weet daar alles van; ze is als huisarts verbonden aan het Expertisecentrum Eetstoornissen. In die rol bewaakt ze de somatische gezondheid van cliënten en adviseert ze reguliere huisartsen over die van hen. “Het is de kracht van ons centrum dat veel expertise hier samenkomt. Geen gefragmenteerde zorg of onnodige verwijzingen naar een medisch specialist, maar gespecialiseerde huisartsenzorg, korte lijnen tussen behandelaren en efficiënte samenwerking.” 

“Als een cliënt wordt opgenomen in onze kliniek, verblijft diegene hier meestal een aantal weken tot maanden. Het gaat om kwetsbare personen, die zijn vastgelopen en er soms lichamelijk zeer slecht aan toe zijn. De verantwoordelijkheid die dat met zich meebrengt voel ik zeker, maar ken ook mijn beperkingen hierin. Wat me drijft, is dat ik in zo’n zorgelijke situatie de best mogelijke zorg wil leveren. Alles doen wat in je vermogen ligt om iemand vooruit te helpen, daarin zit voor mij de voldoening.

Tijdens de hele opname neem ik de huisartsenzorg van de eigen huisarts over. Ik zie alle cliënten op de eerste dag van de opname voor een lichamelijke controle. Cliënten met een eetstoornis kunnen veel lichamelijke klachten ervaren, vaak zijn die gerelateerd aan de ondervoeding en het ondergewicht. Gedurende de opname volgen wij de somatische zorg intensief, bijvoorbeeld met wekelijks bloedonderzoek en consulten. Er is een samenwerking met internisten die wij laagdrempelig kunnen consulteren. Indien nodig verwijzen we cliënten door voor gespecialiseerde lichamelijke zorg. In sommige situaties is het belangrijk om vlot door te pakken. Als een cliënt bij de opname al dermate afwijkende bloedwaarden heeft, sturen we haar meteen door naar de Spoedeisende Hulp voor verdere analyse.

Met een team van vier huisartsen houden we ook dagelijks een telefonisch spreekuur, om onze kennis te delen met reguliere huisartsen en hen te adviseren over hun cliënten. Zo vervangt een telefonisch consult soms een verwijzing naar een ziekenhuis. Binnen de instelling vervullen we dan ook onze poortwachtersfunctie; het voorkomt overbelasting van de zorg in de tweede lijn en het is fijner voor de cliënt.

De passie voor cliëntenzorg, gecombineerd met het hoge kennisniveau, is kenmerkend voor dit team. Als zorgprofessionals delen we interessante wetenschappelijke artikelen met elkaar voor verdieping.  De onderlinge lijntjes zijn kort en efficiënt. We doen de hele dag door een-tweetjes, we weten dat we van elkaar op aan kunnen. Dat maakt ons vangnet heel sterk. Zo had ik eens een intake met een cliënt die opvallende antwoorden gaf op de vragen die ik stelde. Tijdens het gesprek begon ik me af te vragen of ze misschien in een beginnende psychose zat. Daarop contacteerde ik de psychiater en kon zij aansluitend de cliënt beoordelen.

Hoewel een opname pas het begin is van de weg naar herstel, is het de uitdaging om iemand zodanig te stabiliseren dat verdere behandeling mogelijk wordt. Het geeft me veel voldoening als ik de cliënt bij ontslag lichamelijk veilig heb gesteld en over kan dragen aan de eigen huisarts. Dan heb ik mijn bijdrage aan het herstel geleverd.”